سیب
تـــــو بــه مـــن خندیدی و نمیدانستی
مـــن به چه دلهره از باغـــچه همســـایه
ســــیب را دزدیدم !
باغبــــان از پی مــــن، تند دوید
ســــیب دندان زده را دست تو دید
غضب آلــــود به من کرد نـــگاه
ســـیب دندان زده از دســت تو افتادبه خــــاک
و تـــو رفتــی و هنـــوز سالهــــاست
که در گـــوش من آرام آرام
خش خش گام تو تکرارکنان میدهد آزارم
و من اندیشه کــنان
غرق این پنــــدارنم
که چرا باغچه کوچک مــا ســـیب نداشت…. .
پاسخ فروغ
مـــن بــه توخنـــدیدم
چــون کــه میدانســـتم
تو به چه دلهره ایی ازباغچــه همــسایه
ســیب رادزدی
پـــدرم ازپـــی تو تند دوید
و نمـــیدانستی، باغــبان باغــچه همسایه
پـــدر پـــیر مـــن است.
مـــن به تو خنـــدیدم
تا کـــه باخــنده به تــو، پـــاسخ عشق تـــو را خالـــصانه بدهم
بـــغض چشـــمان تـــو لیـــک
لرزه انداخت به دستان من و
ســــیب دندان زده از دســت مــــن افتاد بــه خـــاک
دل مـــن گفت : بــــرو
چون نمیـــخواست بـــه خاطر سپارد
گریــــه تلخ تـــو را…
و مـــن رفتم وهنوز سالهاست
که درذهـــن من آرام آرام
حیرت و بغــــض تو تکرارکنان
میــــدهد آزارام
ومــــن اندیشه کنان غرق در این پندارم
کـــه چه میشد
اگـــر باغچه خانـــه ی ما
ســـــیب نداشـــت!
پاسخی بگذارید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.